Hieronder verzamelen we een aantal vragen die we regelmatig horen terugkomen. Er komt de dag van vandaag namelijk veel meer kijken bij een dierenasiel dan pakweg 10-20 jaar geleden. Ook onze werking is door de jaren heen compleet veranderd. Dit brengt voor veel mensen heel wat vragen met zich mee. In sommige gevallen kunnen we zelfs van frustraties spreken. Maar zoals je hieronder kan lezen, zijn onze belangrijkste prioriteiten het welzijn en de toekomst van onze dieren. Hopelijk geven we jullie hiermee wat meer inzicht in onze denkwijze en manier van werken.

Waarom moet ik voor een adoptie zo een contactformulier invullen?

Elke aanvraag dat te maken heeft met een adoptie, start inderdaad met een formulier op onze website. De vragen die we hier stellen geven ons een zeer algemeen beeld van de situatie van een adoptant. Het geeft ons een indicatie of een ‘match’ ietwat mogelijk is. We steken namelijk heel wat tijd in het opstellen van profielen voor onze dieren (op basis van hun verleden indien gekend en op basis van eigen evaluaties). Door die profielen naast de antwoorden van een formulier te leggen, zien we al snel of een afspraak opportuun is. Zo zou een afspraak met een hond die absoluut niet met katten kan samenleven en een kandidaat die 2 katten in huis heeft helemaal geen slaagkans hebben.

Een dergelijk formulier hoort in de eerste plaats dus efficiënt te zijn voor zowel het dierenasiel als de kandidaat-adoptant.

Waarom worden er in dat formulier zo veel vragen gesteld?

Ons formulier bevat enkel vragen die ons dat noodzakelijke beeld van een thuissituatie geven. Het is hier niet onze bedoeling om al in detail te gaan, maar enkel om de grote lijnen van een mogelijke ‘match’ in te schatten. Zoals vermeld in voorgaande vraag gaat het vooral om efficiëntie in het koppelen van mens en dier.

Waarom kan ik niet gewoon naar alle dieren komen kijken?

De interne werking van het dierenasiel heeft als hoofddoel om een rustige omgeving te voorzien waar we het stressniveau laag kunnen houden. Dat is in een dierenasiel zeker niet vanzelfsprekend. Onze dieren hebben er baat bij om niet dagelijks met nieuwe, onbekende gezichten in hun leefomgeving geconfronteerd te worden. Dat doet het algemene stressniveau alleen maar stijgen. Daarom is ‘even langs alle dieren wandelen’ – zoals dat jaren geleden misschien de gewoonte was – niet mogelijk. De meeste dieren hebben hier geen baat bij en als kandidaat-adoptant krijg je absoluut geen correct beeld van de dieren je passeert.

Daarom werken we op afspraak, kijken we naar dieren die een mogelijke match kunnen vormen, en gaan we alle nodige tijd nemen om mensen in contact te brengen met hun potentieel toekomstige beste maatje.

Waarom kan ik een dier dat ik wil hebben niet gewoon komen halen?

Als dierenasiel is het onze taak om het verschil te maken ten opzichte van handelaars en fokkers waar je dieren kan gaan kopen zonder dat er vragen gesteld worden. We spreken hier over levende wezens met hun eigen identiteit. In een dierenasiel ‘verkoopt’ men geen dieren als object.

Het is ons doel om er voor te zorgen dat kandidaat-adoptanten een doordachte keuze maken en met open ogen aan een adoptie beginnen. Er mag al zeker geen sprake zijn van een impulsaankoop.
Door bij elke adoptie de tijd te nemen om een dier al wat te leren kennen en voor de adoptie een band op te bouwen stijgt de slaagkans van een adoptie enorm. En dat is uiteindelijk waar het allemaal om draait.

Ik heb jaren ervaring met honden/katten en weet zelf wel wat kan en niet kan. Waarom beslist een dierenasiel dan welk dier ik mag adopteren?

Ons dierenasiel (en een groot deel van onze sector in het algemeen) heeft de afgelopen jaren heel veel tijd, energie en middelen in ‘professionaliseren’ gestoken. Een belangrijk aspect hiervan is het onder de arm nemen van gedragsprofessionals. Zowel voor onze honden als onze katten. We hebben het dan niet over mensen die tijdens het weekend even een cursusje zijn gaan volgen. In tegendeel, dit zijn gedragscoaches die uitgebreide, moderne, erkende opleidingen hebben gevolgd en de nodige praktijkervaring hebben opgebouwd. Dit zijn dan ook de mensen waarop we vertrouwen om de profielen van onze dieren op te stellen die als basis dienen voor onze zoektocht naar een ‘match’.

We gaan niet stellen dat we alle wijsheid in pacht hebben. We gaan ook niet zeggen dat de ervaring van een kandidaat-adoptant onderschikt is aan onze ervaring. Die ervaring is vaak net broodnodig. Maar het is wel vanuit deze werking en de adoptiegesprekken die we voeren dat we gaan bepalen naar wat voor adoptant we op zoek gaan. Het is dankzij onze coaches dat we de identiteit van onze dieren leren kennen. Die identiteit bepaalt wat kan en niet kan.
Men mag ook niet vergeten dat we als dierenasiel de maatschappelijke verantwoordelijkheid dragen om onze dieren correct te plaatsen.

Zoals we al eerder stelden is het ons hoofddoel om niet zomaar snel-snel een dier hier buiten te krijgen. We “proberen” geen adopties, er worden geen dieren op proef meegegeven. Als we zien dat een adoptie effectief kan doorgaan, dan zal dit altijd vanuit het principe zijn dat een dier nooit geen pootje meer in een dierenasiel moet binnenzetten.

Waarom krijg ik niet onmiddellijk antwoord op mijn aanvraag voor een adoptie?

Er moet de dag van vandaag enorm veel werk verzet worden in een dierenasiel. Zowel praktisch als administratief. Het werk bij ons dieren is uiteraard prioriteit nummer 1, samen met het beantwoorden van noodoproepen. Die dingen vormen ook een groot deel van onze tijdsbesteding. De druk die hieruit voorkomt is niet te onderschatten. Dat is dan ook de reden dat administratie soms op de tweede plaats moet komen te staan en dat het even kan duren alvorens er feedback komt. De mensen die zit dagelijks inzetten voor het welzijn van dieren zijn namelijk ook dezelfde mensen die de administratie op zich nemen.

Dat wilt niet zeggen dat een adoptieaanvraag niet belangrijk is. Het doel is wel degelijk om elke adoptiekans voor onze viervoeters te benutten. We doen ons uiterste best om alle aanvragen binnen een werkweek te beantwoorden. We hopen dat iedereen die een aanvraag indient en vol voor een adoptie wilt gaan dit kan begrijpen. Het gaat uiteindelijk om een ‘commitment’ die jarenlang zou moeten duren.

Waarom moet er een bijdrage betaald worden bij een adoptie?

Een dier adopteren is niet gratis. Maar men moet het geld dat gepaard gaat met een adoptie ook niet als een prijs zien dat we op een dier plakken. Zo horen we niet naar deze levende wezen te kijken. Het gaat hier echter om een adoptiebijdrage. Deze adoptiebijdrage helpt onze VZW om een aantal kosten voor het desbetreffende dier te dekken, of het geeft ons de mogelijkheid om weer een volgende hond/kat te gaan helpen.

Het is niet onze bedoeling om met een adoptiebijdrage winst te gaan maken. Als we kijken naar alle kosten die we maken tijdens het opvangen van onze dieren (dierenartsonkosten, voeding, water/elektriciteit/verwarming,…) zouden we exuberante bedragen moeten vragen om aan winst te beginnen denken. En die redenering zou al helemaal niet werken voor dieren waarbij het dierenasiel heeft ingestaan voor broodnodige operaties.

Zie de adoptiebijdrage dus niet als een prijssticker, maar als steun voor het dier dat je adopteert en degene die nog in opvang zitten.